Historia odkrycia nicienia Heterorhabditis Bacteriophora

W latach sześćdziesiątych dwaj brytyjscy naukowcy, Poinar i Thomas, prowadzili badania nad owadobójczymi nicieniami w glebie. Ich celem było znalezienie nicieni, które można by wykorzystać do biologicznego zwalczania szkodników owadzich.

Podczas swoich badań Poinar i Thomas odkryli nowy gatunek nicienia, który nazwali Heterorhabditis bacteriophora. Wyizolowali te nicienie z zakażonych larw chrząszczy w glebach rolniczych.

Zaobserwowali, że nicienie te mają unikalny sposób działania, będąc nosicielami symbiotycznych bakterii należących do rodzaju Photorhabdus. Bakterie wytwarzają toksyny, które zabijają owady żywicielskie, podczas gdy nicienie żywią się bakteriami i martwą tkanką owadów.

Odkrycie nicieni Heterorhabditis bacteriophora otworzyło nowe perspektywy biologicznego zwalczania szkodników upraw. Od tego czasu nicienie te były szeroko badane i wykorzystywane w programach zwalczania biologicznego, zwłaszcza do zwalczania larw chrząszczy i innych szkodników glebowych.

Wykorzystanie nicieni Heterorhabditis bacteriophora w zwalczaniu biologicznym stale się rozwija, a badania mają na celu poprawę ich skuteczności, ochrony i praktycznego zastosowania. Obecnie nicienie te są szeroko sprzedawane i stosowane na całym świecie do biologicznego zwalczania szkodników upraw.