Ćma bukszpanowa

Ćma bukszpanowa (Cydalima perspectalis) to szkodnik występujący w Azji, który został sprowadzony do Europy w latach 2000. Gąsienice ćmy bukszpanowej żerują na liściach i łodygach bukszpanów, co może powodować znaczne uszkodzenia żywopłotów bukszpanowych w parki i ogrody.

Ćmy bukszpanowe mają rozpiętość skrzydeł około 4-5 cm, z białymi skrzydłami z ciemnobrązowymi krawędziami i charakterystycznym oznaczeniem w kształcie litery „Y” na przednich skrzydłach. Samice składają jaja na liściach bukszpanu, a wylęgające się larwy natychmiast zaczynają żerować na liściach i łodygach.

Gąsienice ćmy bukszpanowej mają bladozielone ciała z białymi i czarnymi paskami na grzbiecie i osiągają około 4 cm długości, gdy są dojrzałe. Żywią się liśćmi i łodygami bukszpanu, co może powodować znaczną defoliację i osłabienie bukszpanu. Gąsienice żerują głównie nocą, a w ciągu dnia chowają się w liściach.

Ćma bukszpanowa ma kilka pokoleń rocznie, a gąsienice mogą żerować od wiosny do jesieni. Dojrzałe gąsienice tkają kokony, w których zamieniają się w poczwarki, zanim staną się dorosłymi motylami.

Zwalczanie ćmy bukszpanu może być trudne, ponieważ gąsienice mogą być trudne do wykrycia, a plagi mogą się szybko rozprzestrzeniać. Oznaki inwazji mogą obejmować uszkodzone liście, odchody gąsienic (małe czarne kulki) i kokony gąsienic. Metody kontroli obejmują przycinanie i niszczenie porażonych części bukszpanu, stosowanie pułapek feromonowych do chwytania dorosłych ćmy oraz stosowanie produktów biologicznych, takich jak nicienie, bakterie (BTK) lub wirusy infekujące gąsienice ćmy bukszpanowej.